Waarom delen we deze verhalen over dementie?

Alle verhalen die mijn moeder en ik delen over onze ervaring met dementie zijn heel persoonlijk. Waarom hebben we er dan toch voor gekozen om ze te delen? Omdat we ons, in de periode dat J. ziek was, vaak zo ontzettend alleen voelden. Zelfs wanneer we samen waren, want het was voor ons allebei zo anders. Zij raakte haar man kwijt, ik mijn vader. Wanneer je druk bent met de zorg voor iemand die dementie heeft, heb je geen tijd om voor jezelf te zorgen. Geen tijd om steun te zoeken. Met deze website met verhalen en gedichten willen we je een hart onder de riem steken.

Hopelijk vind je hier herkenning en begrip. En misschien ook wel een aangename plek om jouw eigen verhaal te vertellen. Wie weet. Stuur me gerust een bericht als je jouw ervaringen wilt delen en dan kijken we wat er mogelijk is.  

Met een traan en een lach

Ieder zijn verhaal is uniek, maar er zijn dingen die iedereen meemaakt wanneer een geliefde de diagnose dementie krijgt. De worsteling om te houden van de persoon die hij/zij wordt door de ziekte; de pijn wanneer hij/zij je voor de eerste keer niet herkent en de ontdekking dat je tóch in het bezit bent van engelengeduld en in staat bent om iets keer op keer te herhalen. 

We schrijven over al deze verdrietige dingen, maar ook over de grappige dingen. Want soms kan je gelukkig ook nog samen lachen. 

Waargebeurde verhalen over dementie

Alle verhalen over dementie die we delen zijn waargebeurd, maar ze zijn natuurlijk niet objectief. Het is geen verzameling van feiten. Elk verhaal is persoonlijk en subjectief. Zoals iedereen wel weet die iemand met dementie kent: herinneringen zijn iets wonderlijks. Ze kunnen vervormen, zich herschikken en uit elkaar brokkelen. 

Dat gezegd hebben: we hopen dat je steun vindt in onze gedichten en verhalen over dementie en we wensen je veel sterkte met wat er nog komen gaat.