Het begin.

Auteur: Marte

Als we op vakantie waren was het altijd mijn vader die ‘s ochtends vers brood ging halen. Na een kopje koffie en een sigaret slenterde hij op zijn gemakje naar de bakker. Soms ging ik met hem mee. Het waren heerlijke momenten, vroeg in de ochtend, zonder haast. 

Ook in Pau ging hij naar de bakker. Omdat we in een afgelegen huisje zaten moest hij met de auto. Het was ongeveer tien minuten rijden naar het dichtstbijzijnde dorpje, maar pas na anderhalf uur stond hij weer op de stoep.

Hij was verdwaald. 

Hij was boos.

Die stomme bergweggetjes ook. Hij had voor zijn gevoel uren rondgedwaald totdat hij die verdomde bakker gevonden had. Maar hij had het gevonden en nu wist hij de weg, de volgende dag zou het dus geen probleem meer zijn.

Niet dus. Ook de volgende dag verdwaalde hij. Dit was de eerste keer dat we merkten dat het niet goed met hem ging. Hij was zijn onfeilbare gevoel voor richting kwijt. We lachten er om en probeerden er het beste van te maken. Hij werd een beetje vergeetachtig, dat kon de besten overkomen. 

Al met al was het een heerlijke familievakantie. Alleen in de auto moesten we soms extra goed opletten, want voordat we het wisten sloeg hij rechtsaf waar hij linksaf moest. Maar ach… we hadden vakantie, we hadden geen haast, dus wat maakte het ook uit?