Een pak melk op het station

J., de man van mijn moeder begon vroeg met dementeren. De eerste symptomen waren zichtbaar toen hij 58 was. Hij had atypische dementie: hij leed niet alleen aan geheugenverlies, hij had ook last van wanen en van confabulaties. Zijn hersenen vulden de gaten in zijn geheugen op met gefabriceerde herinneringen. Herinneringen die voor hem heel echt leken, maar die geen basis hadden in de realiteit. En zelf had hij geen idee dat hij dingen niet meer wist.

Auteur: Mijn moeder

Hij vond een probleem dat er niet was

Op een maandag ga ik met de trein naar Amsterdam, om een nachtje te logeren bij mijn zus. J brengt me naar het station. Alles is voor hem in huis, behalve een pak melk. Daarom koop ik, naast mijn treinkaartjes, ook een liter melk bij de supermarkt op het station.

Terwijl we op de trein wachten, zeg ik verbaasd: ‘Dat was eigenlijk duur, die treinkaartjes! Ik vraag me af of die juffrouw het goed heeft gedaan, zou ze vergeten zijn om 40 % korting te rekenen?’ 

J zegt: ‘Wil je dat ik het straks even navraag?’

Maar tijdens dat korte gesprek haalt hij alles al zo door elkaar, dat ik zeg: ‘Nee, vergeet het maar, het is wel goed zo!’

Als ik hem ’s avonds uit het hotel bel, vertelt hij me lief: ‘Ik ben teruggegaan hoor, met die melk. Maar de juffrouw zei dat de melk daar duurder is omdat ze een AH to go zijn!’

Het kost me even wat tijd om te begrijpen dat hij, nadat hij me had uitgezwaaid, toch nog een gevoel van onvrede gehad moest hebben. En omdat hij het pak melk in zijn handen had, moet hij gedacht hebben dat daar een probleem mee was. Dus is hij teruggegaan en heeft hij over de prijs geklaagd.